
در سال های دهه 1320 مردی از تبار ابراهیمیان با عزمی راسخ و قلبی سرشار از امید به نام حاج شیخ عباسعلی اسلامی از روحانیون مبارز و خطیبان منبر و محراب مساجد تهران، تشکل جمعیت پیروان قرآن را، با آرمان گسترش فرهنگ غنی و پربار اسلام ناب محمدی صلی الله علیه وآله و شیعة جعفری علیه السلام و به منظور استحکام بخشیدن به پایه های علم و معرفت، در سایة آموزه های قرآنی که هستة اصلی مدارس جامعه تعلیمات اسلامی بود، بنیان نهاد.
آن عالم فرهیخته و دوراندیش به همراه بار و برد اخلاص خود، ابتدا با عشق و ایثار پایان ناپذیر تشکیل کلاسها را به طور شبانه و در منزل خود آغاز نمود.
در سال 1322 هجری شمسی نام جمعیت پیروان قرآن به جامعه تعلیمات اسلامی تبدیل و در سال 1324 (هـ .ش) طرح تأسیس مدارس روزانه به تصویب رسید و نخستین مدرسه ابتدایی در تهران بنا نهاده شد.
در سال 1330 (هـ .ش) جامعه تعلیمات اسلامی به صورت مؤسسه ای قانونی و حقوقی و صددرصد غیرانتفاعی با هدف تأسیس مدارسی در سراسر کشور در جهت تعلیم وتربیت بر اساس مبانی اسلام به ثبت رسید.
